Afgelopen! Geen zwoel gezwijmel meer! Korte prutsgedichtjes! Ik verklaar de massatraagheid de oorlog! Natuurlijk leef ik niet vrijwillig maar het wil er op de één of andere manier maar niet van komen. Zie je dan niet dat ik het druk heb! Ja, ga maar weer weg, klagen dat ik tegen je geschreeuwd heb, zitten mokken op je kille kamertje. In je dagboek schrijven dat ik dronken was, gemeen, dat ik niet voor rede... Wie ben ik? Wie ben jij? En wat dan nog? Probeer het morgenochtend nog eens. Nee, ik leef niet vrijwillig, want veel te veel ligt het natriumlicht van de dode nacht zwaar aan de voeten, de lijn die rood knippert. De bewegingsmelder-geactiveerde infraroodcamera heeft nog stroom, registreert mij. Ik ben in functie. Die passen ons allemaal, die afgetrapte gympies, die zweterige broek. Werk en geld, aan je positie denken. Onderop. De dassen, de autosleutels, de koffertjes zijn al lang naar huis. Die onschuldige jongen dood en nog bloedend in de groot. Sneller!
Het licht beschijnt mij niet meer. Ik straal geen infrarood meer uit.
with a forward to
2 opmerkingen:
ting!
Hey Bouke,
bloedend in de groot -- je bedoeld in de 'goot'?
Verder goed stuk :)
Een reactie posten