Over Digitaal Schrijven

De formule van POETRY KESSEL-LO POEZIE lijkt oude koek, maar het is in feite in de www 2.0 vorm alleszins totaal nieuw & iets wat absoluut onmogelijk is buiten internet en volgens ons op positieve wijze uiterst wenselijk op internet. De bedoeling is dat het een open publicatiestructuur is en blijft met de nadruk op het creatieve proces zoals dat verloopt. En dat het geheel aanstekelijk werkt en verder groeit tot ver buiten onze controle. Over de eigen aard van digitaal schrijven op internet Digitaal schrijven is ruimer dan schrijven. Elk schrijven is door het tijdskader sowieso al een digitaal schrijven geworden, je krijgt niks meer de markt op zonder dat het door diverse digitale poorten is gepasseerd. Meestal begint dat al bij de eerste schetsen, de invloed van digitale tools op de hedendaagse schrijfpraktijk kan dan ook moeilijk overschat worden. Het feit dat men het daar zo weinig over heeft is al een vaag teken van struisvogelpolitiek. Soit. We concluderen neutraal dat elk schrijven tegenwoordig sowieso een digitaal schrijven is. Digitaal schrijven is enger dan schrijven. Het mist de beslissende indringing in het materiële. Het is daardoor, op de tijdsschaal van een menselijk leven, volslagen onbetrouwbaar, wisselvallig, onberekenbaar. Die onberekenbaarheid botst fataal met de illusie van onfeilbaarheid die het digitale schrijven bij de auteur en haar lezers dank zij de digitale hulpmiddelen teweegbrengt. De digitale hulpmiddelen zijn beladen met de metalieke glans van de macht, de digitale hulpmiddelen zijn altijd uit op controle en maximale exploitatie van de gebruiker. De gebruiker is een uit te wringen lor, een bloed- bot- en vleeszak met een extractiepotentieel aan informatie. De digitale dans dient in die zin wellicht verder uitgewerkt, ingeschreven in de aloude dans van het schrijven als falend spreken, als consignant van de macht, als beduider van het Niets dat nooit gezegd/ gevat/geschreven kan worden, als ontkenning van het elan vital en tegelijkertijd als verwerping en overstijging van dat alles. Misschien. Op die manier heeft wellicht het digitale schrijven ook een gerichtheid op fixatie nodig, op bewaring buiten het netwerk, op sediment in het materiële. Uitspraken daarover kunnen op dit moment evenwel enkel boude gissingen zijn, de meeste hoofden zitten immers nog te struisvogelen en de output van de enkelingen die er al wel aan deelnemen kunnen moeilijk als representatief meetellen in een afgewogen beeld/oordeel. Maar niet elk digitaal schrijven hoeft zich tot de literaire traditie te beperken. Als de literaire traditionalisten zich tot hun subset van het digitale schrijven willen blijven beperken is dat hun zaak. In dit open veld geldt echter bij uitstek dat alles kan, zolang het codeerbaar is en vanuit die code weerom representeerbaar. Da's alles, de rest is wat mij betreft theoretisch geouwehoer dat in niks verschilt van de bergen geouwehoer die er overal en altijd rond creatieve arbeid ontstaan. Internet is bij uitstek de plaats waar je met je dingen in een schemerzone tussen binnen- en buitenshuis kan werken. Er is een quasi naadloze overgang tussen intieme kennisgeving en volledige openbaarheid mogelijk. Het publicatiemoment kan nog een beslissende datum zijn, maar dat hoeft helemaal niet meer. Het naar een publicatie datum toeschrijven gebeurt dus enkel uit hoofde van commerciële druk & heeft niks meer te maken met de fysieke grenzen waaraan de creatieve arbeid door haar aard wordt onderworpen. Het is dus een keuze en waaar er een keuze is zijn er alternatieven. POETRY KESSEL-LO POEZIE is zo'n alternatief dat bovendien congruent is met de oude manier van werken, ja er promotioneel gezien zelfs kan toe bijdragen dat de oude publicatiepiek een succes wordt. Je kan er het contact met je doelpubliek opzoeken en dat contact als feedback gebruiken. je kan er naar hartelust experimenteren met allerlei hybriede mediavormen. waar je vroeger verdeling/opdeling/beperking had krijg je nu mogelijkheden/samenleving/vergroeiing Je kan je eigen productie in een onafhankelijke symbiose met die van anderen laten verlopen. Die symbiose kan gradueel verglijden van een strict monadische simultaneiteit, een louter in de tijd samenlopen, via een thematisch-vormelijke vergroeiing tot algehele verstrengeling. Over de extremen heb ik mijn twijfels maar, ik zal het in mijn kist nog zeggen, wie ben ik om daarover te oordelen? De mogelijkheden zijn talrijk, maar niemand gebruikt ze, omdat iedereen maar tijdschriftjes of boeken of afgewerkte productjes wil maken op internet (en vooral wil verkopen verkopen verkopen). Dat kan, maar daarvoor is internet meestal niet zo’n beste keus, boeken, tijdschriften of cd’s/dvd’s lijken daar beter voor geschikt (de winkel! de kassa! de nylon kousen van de cassière!). Wat erger is, is dat daardoor de mogelijkheden ook niet gezien worden, en wat men niet ziet gebeurd ook niet (lang). De vicieuze cirkel kan enkel doorbroken worden door een handmatig insisteren op de potentialiteiten. & gij zult bloeden tot het werkt verdorie.