Nacht
dapper wachtende woestijn
met nachtelijke handkameel
die graag verloren loopt
tien grazers telt het volk
en over plotseling steppe
wordt uitgeput geput
tevreden palmen laten evenzeer
zich lezen als
onverwacht diepte – geboortebewijs
meanderen elkaar
wolkachtige verhalen
verbijsterd toe
het is het doofstom juichend koor
dat overal vrede sluit
Ochtend
in andermans vitrage
berennen bedoeïenen
hoopvol de heuvels
er zijn weer goden!
goedgeplaatste kapellen
van Limburg tot Istanboel
lauweren om van op te staan
koffie bereiden zonder cardamom
zelfs al wacht het sein
o landmeter
slik wat wordt verzocht
wees gastgeschenk
hoezeer je het ook kent of weert
hij heeft mijn stamvee
bij jou te drinken gezet
helderder gaan sterren af
aan alleen
mijn waken is bericht
zondag 21 oktober 2007
2 Gedichten
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
with a forward to
2 opmerkingen:
sappig!
dat 'uitgeput geput' is ergens blijven steken vannacht, het is er als een gebrek in gebreke met de schreeuw mee uitgeschreeuwd, op weg naar de Feesten hierboven.
En zo ben ik scheepgegaan op de Pacifique, in een drieluik, afgaand op uw navigatie, lichtelijk verdwaald, alsnog terechtgekomen, feestend.
Een reactie posten