Sankarsana

De 2e volkomen Vishnu expansie

Aantekeningen (JZ)

Vergetelheid


... en vergetelheid vindt in de zucht der stilte, een randje om zich het
schone binnen te trekken, tevergeefs, want deze rand is als sprekende
lippen, de grens tussen [w]oorden die nog ver zijn.

een wieg schommelt zich stil, leugens aan de flanken van het verlangen,
vallen de stilte binnen, maar zij zijn als tuimelaars voor het kind een
confrontatie met het opwaartse, een abstractie die je daar wacht naast
waarde verlangens van je ziel nog omgekeerd beeldloos, een operatie
onder [de] oppervlakte vindt plaats elders dan waar ik ben en droef viert een
traan echtheid.

zonder mij zal de leugen verschaald en noodlottig zijn, zonder mij zal [je]
zonder leugens kunnen zijn, het graf van kennis, slaap en credo
vindingrijk[e] ingezetene van mijn nacht, de kaakklem zal in krachten
toenemen tot zijn vaneen gaat en ik een moddermens wordt met bloemen
op haar ogen, haar buik, kindje mijn lach is een buik voor jouw slaap.

Notities van The Frontline Princess

Nektharsis

De gedachten rond god zijn goochelspelen rondom verdwijnen en
verschijnen, niets is blijvend, niets wat aan de zintuigen opgediend
wordt blijft, alles is efemeer en blijvend raadselachtig.
Geef toe aan de diep in het wezen besloten nood iets zinnigs te ervaren
en daar ontstaan de richtlijnen om ontheffing van het lijden te
bereiken, een verheven staat en een contact met god als meester van het
vorm-al.

De mystieke behoefte om te verkeren in de gewijde staat van te
verblijven in het verblijf; desselfden waar het raadsel toetreedt in een
vormvaste verschijning opponeert de resultante
van onze wezenlijkheid als ware vorm in een leerstaat die een matrix is
van onze wezensstaat.

….ik leer om te weten, ik volg om te kennen, ik zit in de lotuszit om
mij te verheffen tot mijn wezensstaat en samen te vallen met het ene,
hetgene dat een verbondenheid gestalte geeft
van waarheid en werkelijkheid als een quotient van liefde. Reiken doe ik
met mijn kruin, mijn hele hoofd, mijn hele ruggegraat, ik modificeer mij
tot een kanaal van licht, ik trek niet de wijde werkelijkheid in, maar
bewerk de inwendige verwijding ter innerlijkheid van het zijn, het
ondoorgrondelijke zijn.

Niets verandert door verdwijning en verschijning, een illusie van
verandering wordt gepresenteerd en het verblijf van het raadsel wekt ons
en wekt in ons een tolerantie tegenover veranderingen die onomkeerbaar
zijn, zoals de dood in het leven.

Ik reik…ik zoek mijn bereik.
Anderen bereiken intussen een en ander dat waarde heeft, de waardevaste
zijnsgronden van hun huis, hun beroep, hun sociale net… ik reik tot er
niemand meer overblijft, mijn zelf wordt onvergelijkelijk, maar nimmer
ben ik mijn meer bewust dat je je werkelijkheid niet kunt oplossen in de
waarheid als een suiker in water. De werkelijkheid van het bestaan is
een pijn die ik niet wil voelen, en de stilte, de leegte, god schept mij
geen verblijf.

Alleen de trance leid mij naar een punt van willen dat omzwermt is door
een bijenstroom die met nektar mij verpleegt, het pleegkind van de bijen
is al wat ik worden kan in deze wereld.

Lisa, li sa sa, li lil li li lil li sa sa sa saaa… ne ne n e ne ne ne
….ne..k….nektharsis