gedicht

Achter de luiken


vol staat het lege
sluit kade rivieren de zee

opgetogen verworpen het strand
één enkele meeuw katoen ben je gek

ontbeert een eeuw of dwee
ijswekt het ontbreken van stemmen

vol staat het lege of het droge
dat is nergens noch de nacht

alles altijd knabbelt zo rustig
terwijl zij bij die rots verdwijnt

vol staat het lege
met een afgronds geopende mond

die alle geile gratie
gretig glimlachen doet

kiert in de ijzeren grammaticaliteit
van het geloken zijn

daar zwiert hardnekkig
het feromoon