Saudade: Les jeux des vagues

Zo, je bent dood


En ik, wat moet ik?
Zo gemakkelijk kom je er


nicht eilen, bitte


niet mee weg.



Denk aan de regels

* Niet het stopbord maar de angst
* Niet de eend maar het zwemmen
* Niet het billboard maar het zingen het magnificat


Het wordt laat
Nooit weer zullen we horen
het ruisen van de beek
het loeien van het vee
de zee die alles overstemt


if this voice would stop for a second...


En dat was al eind jaren zestig


Nog slechts de ontstemde ukelele
ploinkend op één snaar

darmloos

houtvrij



casta et integra

maria inviolata
geroepen door de wind



dat wel
dat wel


viva la Nuestra Virgen del viage


dus je gaat?



nicht eilen, bitte