We worden achtervolgd, geschaduwd en, als we het niet meer verwachten, het idee verdreven hebben met lachen en licht en redeneren, overvallen door onwillige materie, mensen die duivels zijn en daden gedempt door onmacht. We dromen dat onze woest behaarde moeders slagtanden hebben en dat we dansen in het licht van de brandstapel. Dat de lichtblauw beschenen grond ons opzuigt. Een voet rent niet, een keel maakt geen geluid: de pijn die vooraf gaat aan het eindoordeel is geen verrassing meer. We hebben verzuimd en we zullen het weten. Zijn we op de hoogte gebracht, de lijstjes zijn afgewerkt. We gaan slapen.
woensdag 7 november 2007
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
with a forward to
Geen opmerkingen:
Een reactie posten