DNA
het was feest geweest, saaie figuren
op een boot. ochtend: als een schip
vaar ik door mijn dromen. het hoofd
gonst na, de ruisgewaden van een oude
zomer. stel je bent een stel en weet dat niet.
ergens geboren, tegelijk, onvermoeibaar stil.
het is gewenst vandaag wat vaag staan te
gebaren. met de moeders, op het balkon.
je bent verwekt op het scherp van de dag.
een grensloos lichtbegoten park was het,
waar tussen het voor en het na de tijd begon:
een muts van bloed. het overkomt je niet.
je doet het zelf. de helderheid verrast je tot je
niet begrijpt: eenvoudig klaarblijkelijk bestaan.
maandag 26 november 2007
DNA
gemailed op 07:25
van / from : Adriaan Krabbendam
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten